Σε ένα άρθρο του Journal of Urology το 2013 οι ερευνητές ανησυχούν για το μεγάλο ποσοστό των νευρικών βλαβών (νευροπραξίες και παραλύσεις) στις οποίες οδηγεί η κακή τοποθέτηση του σώματος του ασθενή που πρόκειται να χειρουργηθεί ρομποτικά. 

Για κάποιες από τις ουρολογικές ρομποτικές επεμβάσεις το ποσοστό τέτοιων βλαβών φτάνει μέχρι και στο 40% . Στο 1/5 των ασθενών οι επιπτώσεις των νευρικών παραλύσεων διήρκεσαν τουλάχιστον 6 μήνες (μόνιμη παράλυση).

“Ο κίνδυνος των νευρικών παραλύσεων που προκύπτουν από τη κακή τοποθέτηση του σώματος των ασθενών κατά τη διάρκεια των ρομποτικών επεμβάσεων ακόμη δεν λαμβάνεται υπόψη από τους ιατρούς τόσο όσο θα έπρεπε” δηλώνει στο Journal of Urology η Tracey Krupski. 

Μια ματιά στις πρόσφατες οδηγίες της Αμερικάνικης Παιδιατρικής Ακαδημίας. Βιντεοσκοπημένο άρθρο του Michael Carr, Παιδοουρολόγου από τη Φιλαδέλφεια Ηνωμένων Πολιτειών με ξεκάθαρη έμφαση στην ανάγκη της εκπαίδευσης των οικογενειών με βρέφη για το τι να κάνουν σε περίπτωση εμπύρετης ουρολοίμωξης. Πηγή: Medscape  24/07/2013.

Πρόσφατα ανακοινώθηκαν οι καινούργιες οδηγίες της Αμερικάνικής Παιδιατρικής Ακαδημίας για τις εμπύρετες ουρολοιμώξεις στα βρέφη ηλικίας από 2 μηνών ζωής μέχρι και τους 24 μήνες ζωής. 

Οι αρχικές οδηγίες για το ίδιο θέμα έχουν δημοσιευθεί τον Αύγουστο 2011 και προκάλεσαν πολλές διαφορές στις απόψεις ανάμεσα στους ιατρούς αλλά και πραγματικές διαμάχες. 

Το πρωτότυπο άρθρο δημοσιεύτηκε στις 10 Ιουνίου 2013 στο περιοδικό "Pediatrics" των Ηνωμένων Πολιτειών.

Μεταφράζω και αναφέρω τα σημαντικότερα προσωρινά αποτελέσματα της έρευνας όπως αυτά ορίστηκαν από την μεγαλύτερη παγκόσμια βάση ιατρικών δεδομένων Medscape.

Η μεγαλύτερη στο είδος της έρευνα που διεξάγεται αυτή τη στιγμή στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής πάνω στα παιδιά με κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση επιτρέπει τα πρώτα της συμπεράσματα για την βασική προσέγγιση της αντιμετώπισης της κυστεοουρητηρικής παλινδρόμησης στα παιδιά.

Η συζήτηση γίνεται γύρω από την ανάγκη της δημιουργίας της ιδανικής και ενιαίας γραμμής αντιμετώπισης των ασθενών με τη κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση, πράγμα το οποίο προς το παρόν εξακολουθεί να αποτελεί τη πηγή των ατελείωτων συζητήσεων και διαφωνιών ανάμεσα στους ιατρούς.