Εκείνος ο ασθενής που δεν εκδηλώνει τα γνωστά αναγνωριστικά χαρακτηριστικά της ασθένειας. Δηλαδή εκείνος που δεν εκδηλώνει και συχνά δεν αισθάνεται την ασθένεια και τα συμπτώματά της.

 

Ο όρος ασυμπτωματικός χρησιμοποιείται όπως για τους ασθενής με επικίνδυνες καταστάσεις έτσι και για τους άνθρωπός που είναι ο απόλυτα υγιείς.

 

Τον ρόλο της διάκρισης μεταξύ των υγιών και δυνητικά ασθενών ανθρώπων πριν την εκδήλωση των συμπτωμάτων αναλαμβάνει ο τακτικός ιατρικός επανέλεγχος στα πλαίσια της πρόληψης και της υγιεινής.

Είναι το γνωστό σε ιατρούς αναγνωριστικό χαρακτηριστικό της πάθησης, το οποίο ο ιατρός βρίσκει με φυσική εξέταση του ασθενή ή από το ιστορικό του και το οποίο επιτρέπει την αναγνώριση (διάγνωση) ότι ο ασθενής όντως έχει εκείνη την πάθηση που υποψιάζεται ο ιατρός του.

 

Παράδειγμά: ο πυρετός είναι σύμπτωμα μιας ίωσης, αλλά και πολλών άλλων παθήσεων.

 

Η σωστή ερμηνεία του συμπτώματος από τον εξετάζοντα ιατρό επιτρέπει την κατάλληλη για τον ασθενή και τη πάθησή του θεραπεία η οποία ξεκινά αφού γίνουν και άλλες επιβεβαιωτικές της πάθησης εξετάσεις.